Kropek teraz Dżender w nowym domu

4 lipiec  2014r
Dżenduś już chyba zapomniał o swoim nieszczęśliwym dzieciństwie, łazi za nami jak pies, domaga się zabawy, jest strasznie rozgadany, zwłaszcza jak jest głodny, to dziób mu się nie zamyka. Jego specjalność to miauk umierającego z głodu kota - przeraźliwe skrzypienie na kilku tonach, dramatycznie zamierające po kilku sekundach. Ma niespożyte siły - potrafi aportować mysz, wczoraj przynosił ją panu osiemnaście razy, aż się zmęczył (pan, nie kot).
20 sierpień  2014r
donoszę, że Dżenduś wyrasta na niesamowitego przystojniaka. Jest wciąż szczupły, mimo że wariuje i rozrabia. Domaga się rzucania myszy i aportuje do upadłego. Sierść mu się błyszczy, jakby był posypany igiełkami lodu (od tego gotowanego żarcia dla wrażliwców chyba). Jest dystyngowany i subtelny, chodzi, siada, leży jak modelka, taki rynsztokrata się z niego zrobił. Przy tym jest cwany i kombinuje, skąd by tu podprowadzić jakiś smakołyk. Od tygodnia ma kumpla, niewidomego, starszego Absolwenta, też ze schronu. Dogadują się świetnie i uprawiają kocie zapasy. Absolwent wciąż jeszcze jest wygląda jakby był wyciągnięty ze śmietnika, ale doprowadzimy go do ludzi.
14 wrzesień  2014r 
kolejne doniesienia. Dżender i Absolwent zżyli się ze sobą i zaprzyjaźnili. Mały już wie, że starszego nie można tak bezkarnie tarmosić i zmuszać do zabawy; ze zgredami to zawsze tak. Ale próbować można. Co widać na zdjęciach. Niewidomy Absolwent jest masywny i silny, znosi zaczepki do czasu, a potem jeden chwyt w kocim sumo i Dżender ląduje na łopatkach, aż panele jęczą.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•